نسبت دور کمر به دور باسن به معنی نسبت محیط دور کمر به محیط دور ِ مفصل ران است. این نسبت می‌تواند نشانه‌ای از  سلامتی شخص و ریسک ابتلا به مشکلات جدی سلامتی همچون دیابت و بیماری‌های قلبی-عروقی باشد. بسیاری از تحقیقات نشان داده که زنانی که نسبت دور کمر به دور باسن ۰٫۷ برای زنان و ۰٫۹ برای مردان نشان‌دهنده سلامتی بیشتر و باروری بالاتر است. بر اساس یک مطالعه منتشر شده در یوروپین هارت ژورنال (۲۰۰۷) اندازه دور کمر و نسبت دور کمر به دور باسن شاخصی برای احتمال وقوع حوادث قلبی‌عروقی هستند. بالا بودن این نسبت می‌تواند یکی از نشانه‌های اضافه وزن و چاقی نیز باشد که خود از مهمترین خطرات برای سلامتی به شمار می‌روند. سازمان بهداشت جهانی نسبت دور کمر به باسن ۰٫۸۵ برای زنان و  ۰٫۹ برای مردان را به عنوان مقیاس چاقی شکم تعیین کرده‌است.

برای اندازه‌گیری این نسبت، محیط دور مفصل ران که از پهنترین قسمت باسن عبور می کند و محیط دور کمر که باریکترین قسمت کمر است، اندازه‌گیری شده و دور کمر بر باسن تقسیم تقسیم می‌شود.

بسیاری از تحقیقات نیز نشان داده که نسبت دور کمر به باسن می‌تواند شاخص مهمی برای ارزیابی جذابیت جسمی بانوان باشد. مردان در فرهنگ هندواروپایی زنانی را که نسبت دور کمر به باسن ۰٫۷ داشته باشند، زیباتر می‌دانند. در فرهنگ‌های دیگر تفاوت‌هایی در این زمینه دیده شده‌است. بر اساس برخی تحقیقات از ۰.۶ در چین، آمریکای جنوبی، و بخش‌های از آفریقا تا ۰.۸ در کامرون و قبیله هازدا در تانزانیا متغیر است. حتی در تمدن‌های باستانی نیز نگاره‌های زنان معمولاً با نسبت دور کمر به باسن ۰.۶ تا ۰.۷ به تصویر کشیده می‌شد که نشانه ای از یک ترجیح عمومی به سوی نسبت پایین‌تر دور کمر به باسن است. بر اساس روان‌شناسی تکاملی از آن‌جا که زنان غیر حامله که در سن باروری قرار دارند به طور معمول نسبت دور کمر به دور باسن پایین‌تری در مقایسه با زنان نابالغ، یائسه و باردار دارند، مردان زنان دارای نسبت پایین‌تر دور کمر به باسن را به عنوان زوج دارای توانایی باروری ارزیابی کرده و ایشان را زیباتر می‌دانند.