روند زماني : ميزان بروز بيماري ديفتري درمناطق معتدل، در ماه هاي سرد ( در فصول پاييز و زمستان) به اوج مي‌رسد .
بيماري ديفتري، در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري، بيش از آنكه به صورت عفونت دستگاه تنفس، تظاهر نمايد باعث گرفتاري پوست مي‌گردد و عفونت پوستي، در رابطه با ثبوت حالت آندميك بيماري، در مناطق مذكور از اهميت زيادي برخوردار است و لذا توزيع فصلي آن در اين مناطق ، چندان واضح نمي‌باشد.
مخزن :انسان، تنها مخزن شناخته شده باسيل ديفتري است.
عامل : كورينه باكتريوم ديفتريه (باسيل لفلر) مي باشد. اين باكتري به حرارت حساس است و خيلي زود در گرماي بالاي 50 درجه مي ميرد .
طريقه انتقال
·                     سرايت بيماري معمولاً مستقيم (در اثر تماس افراد سالم با بيماران يا حاملان باكتري) است . يعني ترشحات دستگاه تنفس ، تکلم ، سرفه ، عطسه ، بوسه و پاک کردن بيني و حلق ، چشم حاوي باسيل و ساير ترشحات باعث سرايت مي شود . گرد و خاک اتاق آلوده بيماران به ويژه اگر تاريک باشد مدتها ميکرب ديفتري را زنده نگه مي دارد.
·                     به ندرت تماس با وسايل و لوازم آلوده به ترشحات زخم هاي بيماران( لباس ، کتاب و ملحفه و غيره ) سبب انتقال اين بيماري مي شود. (انتقال غيرمستقيم)

·                      آلودگي شير هم مي تواند سبب سرايت بيماري گردد . ( خوردن شير آلوده حيوانات و مخصوصا گاوها )
ناقلين (حاملين) ديفتري: افرادي سالم  اند كه باكتري را در ناحيه بيني و حلق يا پوست خود حمل مي نمايند. در بيماري ديفتري، حالت ناقلي دوره نقاهت نيز وجود دارد. البته حالت ناقلي دوره نقاهت، با مصرف آنتي بيوتيك طي درمان بيماري، به نحو بارزي كاهش مي يابد.
دوره واگيري ديفتري: تا زماني كه باسيل توكسين زا در محل بروز عفونت وجود داشته باشد ، ادامه مي يابد و اين زمان معمولا در حدود دو هفته و ندرتا بالغ بر چهار هفته است .
جداسازي بيمار: تا وقتي است كه كشت دو نمونه از ترشحات حلق و بيني يا زخم هاي بيمار از نظر وجود باسيل منفي شوند. (دو نمونه كشت بايد حداقل 24 ساعت پس از قطع آنتي بيوتيك و هريك به فاصله 24 ساعت از يك ديگر گرفته شوند). اگر امكان كشت موجود نباشد،14 روز پس از اتمام درمان با آنتي بيوتيك هاي مناسب مي توان جداسازي بيمار را خاتمه داد.
دوره كمون : معمولا 2 هفته يا كمتر(1 تا 5 روز) مي باشد ولي به ندرت ممكن است به بيش از 4 هفته برسد.
علائم:  به دنبال پشت سر گذاشتن دوره نهفتگي كمتر از يك هفته، بيماري با انواعي نظير گرفتاري لوزه ها، حلق، حنجره يا حلق و ناي ، پوست، بيني ، ملتحمه چشم و اندام تناسلي تظاهر مي‌نمايد. انواع ديگر ديفتري نسبت به ديفتري حلق شيوع كمتري دارند.
ديفتري حلق : معمولاً با گلودرد آغاز مي گردد( دشواري بلع ) باكتري در روي لوزه ها ( گاهي حنجره و بيني ) مستقر مي شود.  در شروع بيماري مخاط حلق پرخون است در عرض 2 تا 3 روز غشايي چسبنده و نامتقارن به رنگ سفيد خاكستري با حاشيه ملتهب  بر روي قسمت فوقاني راههاي تنفسي بخصوص در حلق و گاهي در بيني ، حنجره و ناي به وجود مي آيد . (مهمترين تظاهر باليني ديفتري ) . با جدا كردن غشاء کاذب ، خونريزي ايجاد مي شود . اگر درمان بشود به زودي پرده نازک شده و ناپديد مي گردد . درموارد شديد بيماري، تورم شديد گردن و همچنين تجمع غشاهاي چسبنده مي تواند سبب انسداد مجاري هوايي شود. (Bull Neck)