القاء یک حالت, یک رفتار, یک کلام به خود یا کسی دیگر را تلقین گویند. کاشف تلقین, دانشمندی فرانسوی به نام امیل کوئه بوده است.

امیل کوئه یک روز صبح, جمله ای سرزنش آمیز به پسرش گفت و دید تا پایان شب, هنوز آثار این جمله در پسرش دیده می شود. همین موضوع او را مشتاق پیگیری در این مورد کرد و به این نتیجه رسید که انسانها 10 الی 15 دقیقه در صبح پس از بیدار شدن و 10 الی 15 دقیقه در شب, قبل از خوابیدن, دارای حالتی از سستی و خواب آلودگی هیپنوتیزمی می باشند که اگر در طول این مدت, اندیشه ای, تصویری و یا حرفی را چه در رویا چه در واقعیت ببینند یا بشنوند, به صورت ناخودآگاه, همان را برای خود در طول روز, شبیه سازی می کنند.

در حقیقت, هیپنوتیزم هم چیزی نیست جز مجموعه ای از تلقین ها به خود یا فرد دیگر.

اگر اندیشه ای برای مدت طولانی و پشت سر هم وارد ذهن شود, در ذهن می ماند و فرد آن را به صورت حقیقتی انکارناپذیر, تلقی می کند و دیگر حاضر نیست هیچ گونه مطلبی را برخلاف آن قبول کند. مثال بارز آن تفکراتی ست که از دوران کودکی در ذهن ما نقش بسته و زندگی ما را ساخته است. روانشناسان هم معتقدند هرگاه فردی تمام ذهنیت خود را بر روی اندیشه یا عقیده ای متمرکز کند و هر روز آن را تقویت نماید, این باور شخص, در جهان بیرون, جنبه واقعیت پیدا می کند.

همه انسانها دارای استعداد تلقین پذیری هستند. شاید بتوان گفت هیچ کس در جهان پیدا نمی شود که تلقین پذیر نباشد, ولی درجه تلقین پذیری در افراد متفاوت است.

تلقین این قدرت را دارد که زندگی ببخشد یا زندگی را بگیرد. اگر تفکر کسی را عوض کنیم, زندگیش را عوض کرده ایم و کلید تغییر تفکر, کلام (تلقین) است. کلام به مرور زمان و با تکرار, وارد ضمیر ناخودآگاه شده و قسمتی از باور فرد می شود.

تلقین هم جنبه مثبت دارد و هم جنبه منفی. گاهی اوقات دیگران با جملات و بیانات منفی خود, حالات منفی و ذهنیت بدی را در ما به وجود می آورند. پس باید هنگام مکالمه با دیگران کاملا آگاه باشیم.

بدبینی نیز نوعی تلقین منفی است که اکثر اوقات به واقعیت می پیوندد. فرد آنقدر درباره مسئله مورد نظرش بدبینی به خرج می دهد تا بالاخره اتفاق می افتد در صورتی که شاید از اول اینطور نبوده. از دیگر تلقین های منفی می توان به ترس های بی مورد که در وجودمان است و اعتماد به نفس پایین اشاره کرد.

تلقین منفی نافذتر از تلقین مثبت عمل می کند. پس باید مراقب کلامی که بر زبان می آوریم, کسانی که هم صحبت می شویم, جاهایی که میرویم و مطالبی که می خوانیم باشیم.

در مقابل تلقین منفی, تلقین مثبت را داریم. تلقین مثبت باعث رهایی فرد از ترس, تنش و اضطراب می شود. خلاقیت را بالا می برد, به زندگی و شغل و هدف و انگیزه می بخشد, اشتیاق را در زندگی بیشتر می کند, عادات عصبی ناراحت کننده را برطرف می نماید, باعث افزایش مهر و محبت به دیگران می شود و در نهایت امیدواری را بهبود می بخشد.

تلقین مثبت, شما را به موفقیت می رساند. روانشناسان یکی از مهم ترین ارکان موفقیت را تلقین مثبت می دانند. برای تلقین مثبت باید نکاتی را در نظر داشت:

1- تلقین باید به دفعات و کرات انجام شود.
2- هر چه تلقین زیباتر باشد بیشتر تاثیر دارد. میتوانید شعرهای مثبت و امیدبخش بخوانید, جملات زیبا در صحبتها به کار برید.
3-تلقینی که توسط افراد مهم و افرادی که برایمان عزیز هستند بیان می شود اثرش بیشتر خواهد بود.
4- اگر تلقین را باور کنیم, سریع تر اثر می گزارد.
5- تاثیر تلقین در زمان آرامش بیشتر است. (هیپنوتیزم, مراقبه, ریلکسیشن)
6- در پانزده دقیقه شبها قبل خواب و صبح ها بعد بیدار شدن, اثر تلقین سه برابر زمانهای دیگر است. پس صبح را با جملات زیبا و امید بخش شروع کنید و شبها به امید روز بهتر دیگر به خواب روید.
7- برای اینکه جمله تلقینی بهتر و سریعتر اثر کند, می توانید آن جمله را حفظ کنید یا در جایی قرار دهید که چشمتان مدام به آن باشد (در قسمت دوم افکار منفی و جملات تاکیدی به آن اشاره کردم)
8- از جملات مثبت برای تلقین استفاده کنید. مثلا به جای اینکه بگویید نمی ترسم, بگویید من شجاع هستم.
9- جملات را به زبان حال بگویید.
10- در جملات تلقینی (تاکیدی), باید احساس وجود داشته باشد.

کلمه درست, عامل نیرومندی ست. اگر کلمات, کاملا بجا استفاده شوند, به سرعت برق هم بر جسم و هم بر روح اثر می گذارند (مارک توان)